"Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej" /KKK 1536/  

Kapłaństwo jest szczególnym powołaniem. Nie opiera się na naturalnych zaletach lub osobistych osiągnięciach. Pismo Święte mówi bardzo otwarcie o ociężałości dwunastu apostołów, o ich chwiejności i niewierności. Ich powołanie pochodzi wyłącznie z wolnego wyboru Jezusa: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (J15,16). Jezus daje to, czego żąda. To On z powołanych uczniów czyni swoich wysłanników, pełnomocników, reprezentantów. Wyposaża ich w szczególnie pełnomocnictwa tak, że rzeczywiście w Jego imieniu, tzn. Jak On, mogą przemawiać do ludzi: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J20,21). Posłany jest jak posyłający: „Kto was słucha, Mnie słucha” (Łk10,16).

Celem kapłaństwa jest szczególna osobista wspólnota z Jezusem i rozesłanie do głoszenia Ewangelii i wybawiania świata z mocy złego. Jako reprezentanci Jezusa kapłani wciąż od nowa, sprawują Eucharystię, uobecniając Jego zbawcze wydanie na śmierć: „To czyńcie na Moją pamiątkę” (Łk22,19).

O powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego oraz za biskupów i kapłanów, diakonów i misjonarzy cała wspólnota winna się stale modlić.    

Rady Duszpasterza:  

-Kandydat do kapłaństwa lub życia zakonnego po zdaniu matury zgłasza się do ks. proboszcza celem omówienia swojej decyzji.  

-Kandydat stara się o świadectwo chrztu, bierzmowania, opinie proboszcza i katechety i wraz z podaniem, życiorysem, świadectwem maturalnym i kartą zdrowia zgłasza się do ks. Biskupa Ordynariusza, a następnie do Rektora Seminarium.  

-W czasie studiów zakończonych pracą magisterską uzyskuje posługi a następnie diakonat oraz święcenia prezbiteratu.  

-Neoprezbiter odprawia swoją pierwszą uroczystą Mszę świętą zwaną prymicyjną w swojej wspólnocie parafialnej.